در بحارالانوار از حضرت امام حسن عسكرى(عليه‎السلام) روايت شده که فرمود: شخصى، مردى را خدمت امام زين العابدين(عليه‎السلام) آورد و ادعا كرد كه آن مرد پدرش را كشته است. قاتل در خدمت حضرت اعتراف كرد امام حكم به قصاص فرمود ولى از آن شخص درخواست بخشش كرد تا به ثواب عظيمى نايل گردد، ولي مدعى راضي به گذشت نبود .

امام سجاد(عليه‎السلام) فرمود: اگر به خاطر مي‎آورى كه اين مرد بر تو حقى دارد به واسطه ي آن حق از او بگذر. عرض كرد بر من حقى دارد ولى به آن اندازه نيست كه از خون پدرم به سبب حقى كه دارد بگذرم. حضرت فرمود پس چه مي‎كنى؟ گفت قصاص مي‎كنم ولى اگر مايل به ديه و خون بها باشد با او مصالحه خواهم كرد و او را مى‎بخشم.

امام پرسيد حقش چيست؟ عرض كرد يابن رسول الله اين مرد به من توحيد و نبوت حضرت محمد (صلى الله عليه و آله) و امامت ائمه(عليهم‎السلام) را تلقين و تعليم نموده است .

حضرت زين العابدين(عليه‎السلام) با تعجب پرسيد: اين حق برابرى با خون پدرت نمي‎كند؟ به خدا قسم اين عمل با خون تمام مردم روى زمين از پيشينيان و آيندگان غير از انبياء و ائمه(عليهم‎السلام) برابرى دارد، چون در دنيا چيزى نيست كه در مقابل خون انبياء و ائمه به آن قناعت نمود